الأنوار الباهره بفضائل أهل البیت النبوی و الذریه الطاهره علیهم السلام

اشاره

عنوان و نام پدیدآور : الانوار الباهره بفضائل اهل البیت النبوی و الذریه الطاهره/عبدالله بن عبدالقادر التلیدی المغربی ؛ تحقیق محمد کاظم الموسوی

مشخصات نشر : تهران: مجمع العالمی للتقریب بین المذاهب الاسلامیه، 1388.

مشخصات ظاهری : 224ص.

فروست : سلسله فضایل اهل البیت عند اهل السنه؛ 5

شابک : :9648889791

وضعیت فهرست نویسی : در انتظار فهرستنویسی (اطلاعات ثبت)

یادداشت : س-93/89

شماره کتابشناسی ملی : 2150432

فی مناقب الحسن و الحسین و ما اشترکا فیه من المناقب

الحسنان ریحانتا رسول الله

عن ابن عمر رضی الله عنه: أن رجلا من أهل العراق سأله عن دم البعوض یصیب الثوب، فقال ابن عمر:النظروا الی هذا یسأل عن دم البعوض و قد قتلوا ابن رسول الله صلی الله علیه و آله، و سمعت رسول الله صلی الله علیه و آله یقول:«ان الحسن و الحسین هما ریحانتای من الدنیا [1] .

رحمه رسول الله بالحسنین

و عن بریده رضی الله تعالی عنه قال: کان رسول الله صلی الله علیه و آله یخطبنا اذ جاء الحسن و الحسین علیهما قمیصان أحمران [ صفحه 166] یمشیان و یعثران، فنزل رسول الله صلی الله علیه و آله من المنبر فحملهما و وضعهما بین یدیه، ثم قال:«صدق الله (أنما أموالکم و أولادکم فتنه) نظرت الی هذین الصبیین یمشیان و یعثران، فلم أصبر حتی قطعت حدیثی و رفعتهما» [2] .

الحسنان سیدا شباب أهل الجنه

و عن أبی سعید الخدری رضی الله عنه قال: قال رسول الله صلی الله علیه و آله:«الحسن و الحسین سیدا شباب أهل الجنه». [3] . [ صفحه 167]

الحسنان محبوبان لله و لرسوله

عن البراء بن عازب: أن رسول الله صلی الله علیه و آله أبصر حسنا و حسینا فقال:«اللهم انی أحبهما فأحبهما» [4] . و فی الحدیث فضیله هامه للحسنین، حیث ان النبی صلی الله علیه و اله أخبر بانه یحبهما، و سأل الله عزوجل أن یحبهما، و من أحبه الله و رسوله فقد سعد و فاز، و أحرز علی کل خیر من خیری الدنیا و الآخره، فهنیئا لهما لذلک.

محبه رسول الله منوطه بمحبه الحسنین

عن ابن مسعود قال: [ صفحه 168] کان النبی صلی الله علیه و آله یصلی و الحسن و الحسین یثبان علی ظهره فیباعدهما الناس، فقال صلی الله علیه و اله:«دعوهما بأبی هما و أمی، من أحبنی فلیحب هذین. [5] . و عن أبی هریره رضی الله عنه قال: قال رسول الله صلی الله علیه و اله:«من أحبهما فقد أحبنی، و من أبغضهما فقد أبغضنی» [6] یعنی:الحسن و الحسین. و فی الحدیثین فضل ظاهر لهما رضی الله تعالی عنهما، حیث جعلت محبه [ صفحه 169] رسول الله صلی الله علیه و اله منوطه بمحبتهما، فیکون ذلک من لوازم الایمان، کما أن من أضمر لهما الحقد و البغضاء کان ممقوتا و بالتالی مبغضا لرسول الله صلی الله علیه و اله، و یالها من خیبه و من خساره، و قد قدمنا نحوا من هذا فی الباب الأول. [ صفحه 171]

مناقب الحسن

هو سبط رسول الله صلی الله علیه و اله و حبه و ریحانته و حب أمیرالمؤمنین، و هو ابن الزهراء، و جد الأشراف و الذریه الطاهره، الصالح المصلح، الطیب الطاهر. ولد فی رمضان فی السنه الثالثه من الهجره [7] ، و ولی الخلافه بعد قتل أبیه و بایعه أربعون ألفا علی القتل، ثم زهد فیها و سلمها لمعاویه؛ زهدا فی الدنیا، و حقنا لدماء المسلمین. [8] . و توفی سنه 49 ه، و قیل غیر ذلک [9] ، مسموما من طرف أیدی الآثمین من [ صفحه 172] بنی امیه. [10] .

الحسن أصلح الله به بین المسلمین

و من مناقبه العظیمه التی امتاز بها و خصه الله بها أن الله عزوجل حقن به دماء المسلمین، و أصلح به ما کان بینهم من الحروب؛ تصدیقا لما أخبر به النبی صلی الله علیه و آله عنه. فعن أبی بکره رضی الله عنه قال: سمعت النبی صلی الله علیه و اله علی المنبر و الحسن الی جنبه ینظر الی الناس مره و الیه مره [ صفحه 173] و یقول:«ان ابنی هذا سید، و لعل الله أن یصلح به بین فئتین من المسلمین» [11] . و قد حقق الله عزوجل هذه المعجزه بالحسن رضی الله تعالی عنه، فقد تنازل عن الخلافه، و ترکها لمعاویه [12] ، لا لذله، و لا من قله، بل زهدا فی الملک و الحیاه، و رغبه فیما عند الله عزوجل، و حقنا لدماء المسلمین الذین کانوا علی استعداد لنشب حرب أخری جدیده. و بهذا الصلح الذی صدر منه رضی الله تعالی عنه انقضت مشکله الخلاف، و أمن الناس، و سموا ذلک العام عام الجماعه [13] ، و قد عتب کثیر من شیعه